Sabine Durrant „Skłam ze mną” (recenzja)

To opowieść o tym jak najmniejsze kłamstewko potrafi wywołać burzę. To też historia o tym, jak nie powiedzenie prawdy może krzywdzić innych.

Paul jest pisarzem, któremu ostatnio się nie wiedzie. Jego propozycja została odrzucona przez wydawcę. Na dodatek za chwilę straci dach nad głową, a w efekcie musi się przeprowadzić do matki i do swojego domu rodzinnego. Pewnego dnia spotyka swojego znajomego ze studiów, a później zaproszony na kolację zjawia się w jego domu. Tam poznaje kobietę o imieniu Alice, która na pierwszy rzut oka jest dla niego „za stara”, ale w pewien sposób fascynująca. Z biegiem czasu postanawia się do niej zbliżyć, ale głównie kieruje nim chęć wprowadzenia się do jej mieszkania i zostanie utrzymankiem. Wprasza się nawet na wakacje. Choć pobyt w Grecji ma być sielanką, znajduje się w sytuacji pełnej napięć i emocji, których nie rozumie. W końcu zaczyna do niego docierać, że niezależnie od najbardziej choćby bolesnej prawdy najwięcej szkód wyrządza kłamstwo. Tylko że kiedy zaczyna to rozumieć, jest już za późno…

FRAGMENT

„Skłam ze mną” to typowa powieść o szkodliwości kłamstwa, nawet tego najmniejszego. Powieść, choć nie brakuje w niej elementów thrillera oraz kryminału. Paul jest typowym śmierdzącym leniem, który żeruje na innych, Alice to odpowiedzialna matka, której kilka lat wcześniej zmarł mąż i musiała sama poradzić sobie z wychowaniem dzieci, a na dodatek pracuje zawodowo jako prawniczka i jeszcze udziale się społecznie. Już w samym opisie tych dwóch bohaterów dostrzegamy zabieg, którego dokonała autorka. Od początku sugeruje nam, że pisarza nie da się polubić, a prawniczkę prawie od razu. Z resztą bohaterowie są w książce osadzeni i wykreowani w sposób interesujący i przemyślany.

Niestety do finału książki musimy się sporo naczytać. To co najlepsze autorka Sabine Durrant zostawiła na koniec. Historia długo się rozwija i dlatego nie powinniście się poddawać. Nagroda, która czeka na końcu opowieści jest tego warta.