Waldemar Buczkowski „IRA. Bo jest paru ludzi” (recenzja)

IRA – zespół legenda, który właśnie skończył trzydzieści lat. Na czym polega jego fenomen? Książka „IRA. Bo jest paru ludzi” to łapiąca za gardło historia młodzieńczego marzenia o zespole rockowym.

Według wyszukiwarki internetowej Google, IRA to najczęściej wyszukiwana polska grupa muzyczna, zaraz po Kulcie i Dżemie. Powstała w 1987 roku i – poza czasem siedmioletniej przerwy – z powodzeniem funkcjonuje do dziś. Zespół zagrał tysiące koncertów, na których zawsze pojawiają się rzesze fanów w czarnych i czerwonych koszulkach symbolizujących gniew. Nadal z powodzeniem gra sto koncertów w roku, podczas gdy inni wielcy artyści polskiej sceny muzycznej zawieszają lub kończą działalność. – Jedna z ostatnich prawdziwych rockowych kapel! – mówi o nich sam Grzegorz Markowski, wokalista z zespołu Perfect.

Na czym polega fenomen tej grupy? Ta książka odpowiada nie tylko na to pytanie. To niezwykła historia młodzieńczego marzenia o zespole rockowym, o którym będą mówić wszyscy. To także znakomicie napisana opowieść o wiecznym życiu w trasie oraz o wzlotach i upadkach, kłótniach i przyjaźniach grupy muzyków będących ze sobą bliżej niż rodzina.

Bez wątpienia fani zespołu mogą z niej wyciągnąć sporo informacji, smaczków tych mniej lub bardziej już znanych. Jednak to, co przebija się na pierwszy plan książki, to emocje. Odgrywają one pierwsze skrzypce zarówno na początku historii zespołu oraz jego członków, a także teraz. Z jednej strony ukazują czasem wściekłość na to co się działo, a z drugiej radość z przeżytych chwil i tego co się wydarzyło przez te trzydzieści lat. Członkowie IRY nie tylko mówią o dobrych wydarzeniach. Nie ukrywają tych złych, gorszych, które z perspektywy lat wydają się błędami. Są również bardzo krytyczni w stosunku do siebie, komentując owe wydarzenia czy decyzje, a także materiał muzyczny, który nie zawsze był najwyższej jakości.

To też pokazanie wielkiej pasji do muzyki, znalezienie swojego miejsca i walka o to, by to co sprawia nam przyjemność, było sposobem na życie.

Na koniec warto jeszcze dodać, że książka została wydana w bardzo dobrej oprawie. W środku znajdziecie również wiele archiwalnych zdjęć ludzi związanych z IRĄ. Ważne cytaty osób wypowiadających się zostały wyeksponowane po bokach. Osobiście uważam, że ten styl wypracowany przez Wydawnictwo Agora bardzo przypadł mi do gustu.